ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΡΟΣΦΑΤΕΣ ΚΑΙ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΕΣ ΠΥΡΚΑΓΙΕΣ ( Γ.Κολέμπας )

Το πιο εξοργιστικό σε σχέση με τις πρόσφατες πυρκαγιές είναι ο «οδυρμός» των βασικών υπεύθυνων. Εκείνων που έχουν προωθήσει σαν πρότυπο του νεοέλληνα των πόλεων τα ένα-δύο εξοχικά(το ένα οπωσδήποτε με πισίνα), τα δύο-τρία αυτοκίνητα για το πήγαινε-έλα, τους στύλους της ΔΕΗ παντού μέσα στα δάση για την τροφοδοσία τους με ρεύμα, τα δίκτυα υδροδότησης και κινητής-σταθερής τηλεφωνίας να επεκτείνονται συνέχεια, τις χωματερές του τοπικού δήμου κοντά για τα σκουπίδια τους κ.λ.π.
Τα αδηφάγα στόματα των πόλεων, αφού καταβρόχθισαν το περιαστικό περιβάλλον, απλώθηκαν στις γύρω εξοχές. Στη συνέχεια προωθώντας την ίδια λογική και στα χωριά και αλλάζοντας τη χρήση της γης, αρχίζουν να καταβροχθίζουν και τα δάση.
Έτσι έχουν πολλαπλασιαστεί απεριόριστα οι εστίες κινδύνου για πυρκαγιές. Ταυτόχρονα οι κάτοικοι των εξοχικών είναι αδιάφοροι και δεν γνωρίζουν καλά την περιοχή που μένουν, ούτε την χλωρίδα ούτε την πανίδα τους. Καταφθάνουν τα Σαββατοκύριακα και τις αργίες και δεν μπορούν εκ των πραγμάτων να πάρουν μέτρα προστασίας. Αν συμβεί κάτι τότε αμέσως φωνάζουν: «που είναι η πυροσβεστική;», «που είναι τα αεροπλάνα;» και το μόνο που προσπαθούν είναι να σώσουν τη «περιουσία τους» ( το δάσος με τα ζώα και τα κάθε λογής είδη δεν είναι περιουσία τους γιατί είναι κοινή). Δεν είναι σαν τους παλιούς αγρότες που ήξεραν οι ίδιοι να προστατεύουν το δάσος, γιατί ήταν ο ζωτικός τους χώρος και πολλοί μάλιστα ζούσαν από αυτό.
Με αυτές τις συνθήκες ο καταπατητής, ο εμπρηστής (ή ο ξένος πράκτορας που υποστηρίζουν κάποιοι), έχει εύκολο έργο. Είναι και το φαινόμενο του θερμοκηπίου που τα καλοκαίρια θα μας φέρνει όλο και πιο έντονους καύσωνες και έτσι θα έχουμε συχνά θερμοκρασίες ευνοϊκές για αυτανάφλεξη των υλικών.
Οι πολιτικοί, κεντρικοί και τοπικοί, αφού έχουν πείσει τους πολίτες ότι αυτοί θα τους λύνουν τα προβλήματα, αρκεί να τους ψηφίζουν κάθε 4 χρόνια, μαλώνουν μετά μεταξύ τους για το ποιος τα έκανε χειρότερα(η κοινή πολιτική τους είναι αυτή του «μη χείρον, βέλτιστο»).
Καμία σοβαρή συζήτηση δεν γίνεται για τις βαθύτερες αιτίες αυτού του φαινομένου που δεν έχει τέλος(13,5 εκατομ. στρέμματα στάχτη τα τελευταία 45 χρόνια, 1,5 εκατομ. στρ. την περίοδο 2000-2006). Τις θεωρούν οι περισσότεροι ότι δεν τους αφορούν και δεν έχουν να κάνουν με το μοντέλο ανάπτυξης και κοινωνικής οργάνωσης που έχει επικρατήσει. Όσο δεν είμαστε διατεθειμένοι να αμφισβητήσουμε αυτό το μοντέλο, τόσο θα είμαστε καταδικασμένοι να μετράμε τις καταστροφές που έρχονται ανήμποροι να αντιδράσουμε.

Γ.Κολέμπας